İnsan, insan olmasından dolayı akla sahiptir. İnsan için doğal olan akıldır. Doğası gereği akla sahip olan insan, doğduktan sonra ailesi, kültürü, eğitimi, doğmaları, alışkanlıkları ve kalıpları nedeniyle akılsızlaştırılır veya akli kapasitesi ve yeteneği köreltilir, kısırlaştırılır veya karartılır.İnsanın doğal bir akla sahip olması, onun en doğal kaynağı, semayesi, kapasitesi ve yeteneğidir. İnsan, aklı sayesinde bilim, felsefe, hukuk, siyaset, din, ticaret, edebiyat, maneviyat yapabilmektedir. Bütün insani faaliyetler, bir şekilde aklını koruyabildiği ölçüde insan aklından kaynaklanmaktadır. Her şeyin kaynağı, insan, doğa ve akıldır.

İnsan, aklıyla ve doğayı araştırmasıyla kendine, hayata, insanlığa ve doğaya dair gerçekleri açığa çıkarır. İnsan üstü veya ötesi olarak kendini tarihin belirli zamanlarında belirli kişilerde ve kaynaklarda ortaya çıkaran gerçeklik yoktur. Tarihin belirli zamanlarında ve yerlerinde insan üstü ve ötesi gerçekliğin kendisini belirli kişilerde ortaya çıkardığı iddiası gerçeklik değil, birer yanılgı, yanılsama ve yalandır. Akıl, insanın yalanlardan, yanılsamalardan ve yanılgılardan kurtulması için sahip olduğu tek kaynaktır.

İnsan ve doğa, bilimin, sanatın, edebiyatın, maneviyatın, felsefenin, ahlakın, siyasetin, hukukun, eğitimin, yazmanın ve kitapların hem konusudurlar, hem yapıcısıdırlar. Bütün insani tecrübelerin konusu ve yapıcısı insandır. Felsefi, bilimsel, teolojik, mitolojik, siyasal, hukuksal ve kültürel kaynakların tamamında anlatılan ve yazılan, değişik zamanlardaki ve mekanlardaki insanların hikayeleridir. İnsan, sürekli olarak yapmaktadır ve yazmaktadır. İnsan, yapay bir şekilde sürekli olarak yaptığı ve yazdığı için insanın yaptıklarında ve yazdıklarında sürekli olarak bir değişim, dönüşüm ve diriliş vardır.İnsanın yaptıklarında değişim ve dönüşüm olduğu için insan, aklıyla ve emeğiyle felsefede, edebiyatta, teolojide, sanatta, teknolojide, bilimde ve kültürde sürekli olarak yenilikler olmaktadır.