Yabancılaşma kavramı, olmadığını veya olamadığı halde öyle olduğunu zannetme algısıyla biçimlenmiş simülasyon nesnesi haline dönüşmeye dayanıyor. Yoksa yapısı gereği tabiattaki tüm varlıklar gibi bir değişim ve dönüşümle var olabilen insanın, bu değişim süreçlerinin tümü olumsuzluk ima eden yabancılaşma olarak okunamaz. Bilinçli tercih sonucu inanca dair değişimler bu anlamda yabancılaşma olarak ele alınamaz örneğin. Yabancılaşmanın olumsuzluğu tarihsel, kültürel ve inanca dair kökenlerini ele almadan konjonktürel ortamın akımına maruz kalmakla gerçekleşir. Var olmanın koşulu olan değişim, varlığın tabiatı doğrultusunda süreklidir. İnsan da dahil olmak üzere tüm varlıklar bu değişim süreçleriyle var olmayı sürdürür. İnsana has bir özellik olan yabancılaşma, bu değişim sürecinin, varoluşun tabiatını bozucu mahiyet taşıdığı gerekçesine dayanır. Yabancılaşma kavramı, kapitalizmle birlikte literatüre giren eleştirel bir kavram olsa da Yunus Emre'nin "Sen kendini bilmezsen bu nice okumaktır" ifadesinde de öne çıkan her çağın problemi olmuştur.

Uzaylıdan mülhem

Özellikle 19. yüzyıl kapitalist piyasası, sermaye çoğaltma arzusu amacına ulaşmak için her yolu ve yöntemi meşru görerek tedirginlik yaratan ve bu bağlamda ideolojilerin mayalandığı bir çağ oldu. Bu tedirginlik özellikle insanın, insani özellikleri dışında başka bir şey veya kişiye dönüşmesini içeriyor. Öyle ki kavramın alien yani uzaylıdan mülhem alienation(yabancılaşma) olarak ifadesi, insanın içinde var olduğu dünya ile uyumunu kaybederek tabiata ve insanın kendisine karşı yabancılaşmasının sonuçları hakkında düşünmeye yol açmıştır. Marksist düşünce özellikle bu noktada odaklanarak kapitalizmin insanın tabiata karşı yabancılaşmasının mücadelesi etrafında şekillenmiştir. Elbette başka bir yazının konusu olsa da, insan tabiatının bire bir doğanın tabiatı ile örtüşmediği istisnalar dikkate alınmadığından Marksizmin kendisi de insanın kendisine yabancılaşmasını ivmelemiştir.