Kazakistan’da üniversite eğitiminden sonra İslam’a ilgi duymaya başlayan, kendi çabası ile hayatı sorgulayan, duyduğu alemleri yaratan ve sahibi olan Allah’ı tanımaya ve O’na kulluk etmeye karar veren genç bir kızın yaşadıklarından önemli gördüğüm bir kısmını sizlerle paylaşmak istiyorum.

Hiç görüşmeden tanıştım. Türkiye’ye İslam’ı öğrenmek için gelmek istediğini söyleyince İstanbul’a getirdim. Yüz yüze havaalanında tanıdım. Modern kıyafet giymiş ama gözleri sevinçten ve mutluluktan parlayan bir kız.

Hocam tanımadığım bir ülkeye ve tanımadığım insanların yanına geliyordum. Kendi ülkemden de ilk defa yurt dışına çıkıyordum. Böyle durumlarda insan biraz korkar ve ürkek olur ya, nedendir ben hiç korkmadım.

Galiba tanımadığım ve öğrenmek için yola çıktığım İslam’ın bana verdiği bir güvendi. Kazakistan’da da peygamberin kim olduğunu okuduğumda onun emin ve güvenilir bir insan olduğunu görmüştüm. İslam insana güven veren bir din olarak kafamda şekillenmişti.

İstanbul’da yılları geçti. Altı yıl İslami ilimler tahsil etti. İlahiyat fakültesinde yüksek lisansını tamamladı. Ülkesine döndü. Hocalık yapıyor.

İslami ilimler okuması için getirdiğim bu kız öğrencimin İslam’ı bilmeyen ve İslam’la ilişkisi sadece ben Müslümanım demenin ötesine geçmeyen ablasının kısa bir süre önce yaşadığı ve beni çok etkileyen bir hikayesini sizlere aktarmayı görev bildim.

Bizlerin İslam’ca bir hayat sürmesine katkısı olabileceği düşüncesiyle yazıyorum.

İslam’i ilimler tahsili yapan kızımız, Türkiye’deki eğitimi sürecinde Rabb’imize teslimiyetin zirvesini yakalamış ve O’na kullukta geçirdiği değişim ülkesinde oldukça tepki çekmişti. Ablası da bu değişime çok sert tepkiler vermiş, düşüncesine, kıyafetlerine, hayat tarzına saldırmış. Kendisinden utandığını, ailesini herkese mahcup ettiğini, ailenin yüz karası olduğunu yüzüne haykırmış. Ülkesine gittiği kısa tatillerde bile kendisiyle hiç konuşmamış.

Kızımız ailesinde İslam’i dönüşüme uğramış tek kişi. Çünkü bulundukları yer Rus bölgesine çok yakın, Rus kültürünün çok egemen olduğu bir yer. Kazakistan’ın diğer bölgelerine nazaran İslam’ı bilen ve tanıyan insan sayısı az, İslam’ı anlatan pek kimseler yok. Ayrıca kızımızın babaannesi ve ailesinin yarısı da Rus.

Kızımın gördüğü şiddet ve zorbalıklara karşı, yumuşak bir dille anlattığı İslam’la ilgili bilgiler zaman içerisinde ablasının da kalbini yumuşattı. Anlatılanlara ilgi göstermeye başladı. Müslüman kimdir? Din nedir? Niçin ve kime ibadet etmeliyiz? Namaz nasıl kılınır? Soruları sormaya başladı ve kız kardeşinden aydınlatıcı bilgiler edindi.

Ablası bir süre önce evlendi. Damat da kalbi İslam’a yakın bir delikanlı. Ancak her ikisinin de İslam’la ilgili bilgileri yok denecek kadar az. Ama her ikisinin de kalpleri kızımın Türkiye’den sosyal medyadan yazdığı mesajlarla kıpır kıpır olmaya başlar. Yeni evli karı koca öncelikle namaz kılmaya karar verirler. Ama namazı nasıl kalacaklar. Hiçbir şey bilmiyorlar.

Namaz kılma kararları onları hedeflerine ulaştırıyor.

Ne mutlu onlara ve onlara namazı anlatan kızımıza.

Şimdi anlatmak istediğim hikayenin esas kısmına geldim. Ben dinlerken çok etkilendim. Sevinçten göz yaşlarım sel oldu desem yalan olmaz. Sizin de etkileneceğinizi umuyorum.

Günler, aylar geçer. Kızımız Türkiye’den ablasını telefonla arar. Telefon meşgule düşürülür. Tekrar arar. Yine meşgule düşürülür. Hatlarda arıza var düşüncesiyle tekrar arar yine meşgule düşürülür.

On dakika sonra ablası arar. Çok öfkeli ve kızgındır. Niye ısrarla ve sıkça arıyorsun. Acelen ne? Bekleyemedin mi? Eniştene namaz kıldırıyordum.

Kızımız şaşırmıştır.

Neeeeee!!!!!!

Sen!!!!!!

Ablaaaa!!!!

Sorar nasıl namaz kıldırıyorsun?

Arkadaşlar cevap çok etkileyici! Lütfen okurken üzerinde biraz düşünün. Ben öyle yaptım.

Senin bana kağıtlara yazarak verdiğin namaz nasıl kılınır, namazda nerede neler okunur notları vardı ya o kağıtları yan taraftan namaz kılan eniştenin önünde tutuyorum. O da onlara bakarak okuyor ve namazını kılıyor. O kıyamda iken önünde tutuyorum. Rukua eğilince ben de eğilip gösteriyorum. Secdeye varınca önüne koyuyorum. Tahıyyata oturunca seccadenin üzerine koyup okumasını sağlıyorum. Böylece namazını kıldırmış oluyorum.

Ben kılarken de o aynısını bana yapıyor. Senin kağıtlara yazarak verdiğin ayetleri ve duaları bakarak okuyoruz. Böylece namazımızı kılmış oluyoruz.

Keşfettikleri taktiğe bakar mısınız.?

İnanana can kurban.

Sen aradığında ben görev başında idim. Namaz kılan eşime duaları okuması için önünde kağıt tutuyordum. Onun için telefonunu meşgule alıyordum. Demez mi?

Kızım sevinçle hüznü bir arada yaşayarak her ikisini de tebrik eder.

Akabinde hemen beni aradı müjdeyi verdi. Ben de etkilenmiştim.

Ne mutlu bize! Çoğalıyoruz kızım demişim.

Dönüşüm çabası ve namazda neler okunacağını bile bilmeyen kardeşlerimizin ibadet aşkı ve çabaları her halde bundan daha iyi yaşanamaz.

Ablası çalıştığı işyerinde namaz kılma imkanı olmadığı için geçinecek paraları olmamasına rağmen işinden istifa etti. RABB’ine yöneldi.

Ben de bu genç yeni evlilerle tanıştım. Çok tatlılar. Fazla bir şey bilmiyorlar. Öğrendikleri ile amel ediyorlar. Tek odalı bir evde yaşıyorlar. Ama hiç şikayetleri yok. Ben de onları Türkiye’den ekonomik ve psikolojik olarak destekliyorum.

Ablasının şu ifadesi de çok etkileyici. Ben işyerimden namaz ibadetimi yapabilmek için ayrıldığımda herkes aç kalırsınız. Zaten buralarda iş bulmak çok zor. Ayrılma diyorlardı.

Benim ise hiç korkum ve endişem yoktu. Gördüm ki endişelenmememde haklıymışım. Ekonomik desteği Allah bize çok uzaklardan ve üstelik biz hiç istemeden Türkiye’den gönderiyordu.

Onlar da kız kardeşleri gibi Allah’a teslimiyetin ve adanmışlığın mutluluğu içerisindeler.

Size bu ilginç uygulamayı sevinçle aktarmak istedim.

Dünyanın her tarafında bizleri bekleyenlerin var olduğunu, ellerimizden tutacak insanlar neredeler diye sorduklarını tekraren hatırlamak ve hatırlatmak istedim.

Beklenen ellerin, bizlerin elleri olması dualarıma sizlerin de hem sözlü hem de fiili olarak iştirak etmenizi temenni ediyorum.