Uluslararası ilişkilerin güç, güvenlik ve ulusal çıkar gibi kavramlarıyla kıyaslandığında "küresel adalet" nosyonu görece soyut, muğlak ve içi boş bir kavram olarak değerlendirilir. Bu durum gücü, güvenliği ve ulusal çıkarı temel alan realizmin uluslararası ilişkilerdeki hâkim konumuyla açık bir şekilde bağlantılıdır. Öyle ki realizmin, devletlerin üzerinde onların davranışlarını sınırlandıracak, yönlendirecek veya yargılayacak bir üst otoritenin bulunmadığı yani uluslararası sistemin anarşi ile karakterize olduğu varsayımı altında, her devletin kendi ulusal çıkarını gerçekleştirmek, bekasını sürdürmek ve güvenliğini tesis etmek ile ilgilendiği vurgulanmaktadır.

Dolayısıyla güç politikaları ile örüntülü bir uluslararası politika kavrayışı altında "kendi başının çaresine bakan" devletler için küresel adalet nosyonu ikinci plana itilmektedir. Öz bir şekilde ifade etmek gerekirse ve ironik bir şekilde; "Uluslararası ilişkiler" güç, güvenlik ve ulusal çıkar gibi "ulusal" olana hapsedildiğinden "küresel" olana yönelik ilgi henüz başından onulmaz bir çelişki olarak ortaya çıkmaktadır.

Ortaya çıkan sonuç, Uluslararası ilişkiler ile iştigal eden öğrencisinden akademisyenine herkesin daha "küresel" düşünmesi gereken meselelerde bile "ulusal" olanın kıskacı altına alınmasıdır.