Seçimler öncesiydi. Beynelmilel Yahudiliğin, Papalığın, Avrupa’nın ve Amerika’nın tarafsızlık ilkesini ve müttefiklik ilişkilerini bir yana bırakarak doğrudan Türkiye seçimlerini hedef alan ittifaklarını, 1571’de, Papalığın teşvik ve tahrikleriyle oluşturulan “Mukeddes  İttifak”a benzetmiştim. O ittifaka dâhil devletler, İnebahtı’da Osmanlı donanmasını yakıp yok etmişlerdi. Durum’da yayınlanan bu küçük yazı üzerine aldığım tepkiler ve etrafımdaki üniversite mezunu gençlere yönelttiğim sorular, eğitim seviye ve kalitemizin tahmin ettiğimizden de çok düşük seviyede olduğunu gösteriyordu. Gençler, “Mukaddes  İttifak” şöyle dursun, İnebahtı faciasını bile bilmiyorlardı.

Akdeniz bir Türk gölü haline gelmiş ancak Kıbrıs Osmanlı Devleti hudutları dışında kalmıştı. Venediklilerin elindeki Kıbrıs adeta bir korsan yuvasıydı. Korsanlar, zaman zaman yaptıkları baskınlarla, Türk ticaret gemileri ile Kuzey Afrika, Suriye ve Anadolu’nun Akdeniz’e bakan kasaba ve şehirlerini yağmalıyor, taciz ediyorlardı. Artık Avrupalıların Muhteşem Süleyman dedikleri Kanuni yoktu, Osmanlı tahtında II. Selim oturuyordu. Devlet, neredeyse gerileme dönemini girmişti. Buna rağmen Kıbrıs’ın elde edilmesi zaruret halini almıştı. Çünkü can ve mal güvenliği büyük tehdit altında idi. Devletin mali durumu ile kadroları çok iyi bilen Sadrazam Sokullu Mehmet Paşa, bir Haçlı ittifakından çekiniyor aksi mütalaada bulunuyordu. Sokullu’ya muhalif olan Lala Mustafa Paşa, Kıbrıs’a Kral olmayı uman Yahudi Yasef Nasi’nin teşvikleri ve Müftü Ebussuûd Efendi’nin fetvası üzerine Kıbrıs’ın alınmasına karar verildi. Ve nihayet 1570-1571 yılları arasında Kıbrıs alındı.

MUKADDES İTTİFAK

Kıbrıs alındı ancak Papa Beşinci Pi başta olmak üzere İspanya, Venedik ve Malta “Mukaddes İttifak” dedikleri bir anlaşmayla birleşti. Bu anlaşmaya sonradan Toskana, Ceneviz, Savua, Ferrara, Parma gibi beylikler de dâhil oldu. Bununla Avrupa’da, Osmanlılar aleyhine on ikinci defa ittifak yapılmış oluyordu.

Osmanlı donanma mevcudu 250-300 arasında idi, ancak cenkçi ve kürekçi noksandı. Kıbrıs’tan ayrılan ve Adriyatik denizinde gösteri yapan gemiler İnebahtı körfezinde birleşti. Düşmandan bir haber alınamadığından askerin çoğu sahile çıktı. Tam geri dönmek üzere iken, üç yüzden fazla müttefik Haçlı gemisinin Kefalonya sahillerine geldiği haberi alındı. Derhal bir harp meclisi toplandı.  Pertev Paşa ve Uluc Ali Paşa askerin acemi ve noksan olduğunu ileri sürerek müdafaa harbi yapılmasını istedi ancak kati savaş emri alan Kaptan-ı derya Müezzinzâde Ali Paşa taarruz edilmesini istedi.

Deniz savaşı İnebahtı körfezinde oldu. Haçlı donanması amiralı İspanya kıralı II. Filip’in kardeşi ve Şarlken’in tabiî oğlu 23 yaşındaki Don Juan idi. Don Juan, kendi gemisine hücum eden geminin bizzat kaptan paşa gemisi olduğunu anladı ve bütün kuvvetini buraya yöneltti. Şiddetli muharebeden sonra Kaptan-ı derya Ali Paşa ile birçok bey şehid oldu. Ali Paşa’nın iki oğlu esir düştü. Pertev Paşanın gemisi batırıldı. Sabahtan akşama kadar devam eden muharebe sonunda yüz doksan Türk gemisi ya battı veya düşmanın eline geçti. Sağ cenah kumandanı Uluc Ali Paşa, kendi cephesindeki düşmanın sol kanadını perişan edip Malta şövalyeleri kaptan gemisini zapt ve kumandanını etkisiz hale getirdi. Geri dönerken, Osmanlı merkez donanmasının mağlubiyetini görünce müteessir bir halde harp sahasından çekildi. Müttefikler kendisini takip ederek Navarin’de kuşattılarsa da elde edemediler. Bu arada İspanyollar ile Venedikliler arasında anlaşmazlık çıktı, Korfo adasına çekildiler. Uluc Ali Paşa seksen yedi parça donanma ile İstanbul’a geldi, Uluc olan lâkabı Kılıç olarak değiştirildi.

Gençlerimizi tarihimizden haberdar etmeyen eğitime ben eğitim demem. Onun için Fulbright katilini kovun gitsin dedim.