Kadın ve erkek bütün insanlar, bir kişiliğe sahip olmak için çalışırlar. Kişilik, doğuştan getirilen bir durum değil, sonradan çabayla elde edilen bir olgudur. İnsanın hayatında sahip olduğu şey, aslında malı, mülkü, makamı, şöhreti veya parası değildir. İnsanın aslında sahibi olarak görülebileceği tek şey, kişiliğidir. Kişiliğimiz, insanlarla, malla, makamla, şöhretle ilişkimizi belirleyen ana dinamiktir. Birçok insan,  kişiliğini  oluşturmaktan kendini aciz hissettiği için,  sahip olduğu malı, makamı, arabayı, arsayı veya gücü  kişiliğinin kendisi haline getirmektedir. Bu tipler, kendine özgü bir kişiliğe sahip olmaktan ziyade daha fazla güce, mala ve paraya sahip olmanın  kişiliksizlik problemini çözeceğini vehmetmektedirler.

Sahip olduğu  malın, makamın ve gücün  esir aldığı kadınlar ve erkekler için aklın, adaletin ve ahlakın hiçbir anlamı, değeri ve işlevi yoktur. Çok güce ve mala sahip olmanın    kendilerine zalim, küstah ve hoyrat olma imtiyazı verdiği yanılsaması içinde olan insanların her alanda çoğalması, ciddi bir insanlık krizi içinde olduğumuzu göstermektedir.

Bir erkeğin veya kadının  kendisine ait özgün ve özgür bir kişiliğe sahip olması,  herkesin önünde duran çetin bir meydan okumadır. Ataerkilizme, geleneklere, cinsiyetçiliğe, ayırımcılığa ve fanatizme teslim olmuş kadın ve erkeklerin sembolleri, yaşam tarzları, güç ilişkileri, makam ve şöhret bağımlılıkları, aslında insanın  esaret durumu anlamına gelmektedir. Daha çok gücün, şöhretin, ayırımcılığın ve maddiyatın insanı özgürleştirmediği  gerçeğiyle yüzleşmek çok önemli bir ihtiyaçtır. Kendisine özgü bir kişiliğe sahip olmak için akıl, ahlak ve adalet açısından aciz olan erkeklerin ve kadınların kişiliksizlik durumları  hürriyetsizliğe, onursuzluğa ve sahteliğe neden olmaktadır.