11 Mart 1913’te Osmanlı Bakanlar Kurulu’nda Sadrazam Mahmud Şevket Paşa, “Irak’taki istikbalimiz için Katar gibi devlete hiçbir faydası olmayan yeri İngiltere’ye terk edelim” demiş, Küçük Said Paşa, Oskan ve Besarya efendiler ise bu düşünceye karşı çıkmıştı. Mahmud Şevket Paşa’nın günlüğünde yazdıkları, Osmanlı çökerken yönetimde yapılan zaaflar kadar devlet aklına sahip devlet adamlarının görüşlerini de ortaya koyuyor

19. yüzyılın ikinci yarısında Arabistan yarımadasında ve Körfez'de Osmanlı hâkimiyeti pekiştirildi. Katar, Osmanlı idaresinde kaza olarak teşkilatlandırıldı. Bahreyn'e hâkim olan İngilizler ise Katar'daki Osmanlı varlığını kendilerine bir tehdit olarak görüyorlardı. Özellikle Zubara'daki Osmanlı faaliyetlerinden endişeliydiler. Osmanlı yönetiminin Katar'daki idari yapılanmasını engellemeye çalıştılar.
Osmanlı yönetimi, Katar'da mahalli unsurlarla işbirliğine gitti. Es-Sani ailesini Katar'daki idari yapılanmada kullandı. Ancak kaymakam olarak tayin edilen Casim bin Sani zaman zaman başına buyruk davranarak Osmanlı yönetimiyle problem çıkardı. Osmanlılar ile İngilizler arasında bir denge kurmaya çalıştı.
Bölgede kabilelerin çekişmeleri ise hiç bitmedi. Katar'ın Osmanlı dönemindeki tarihini Zekeriya Kurşun'un "Basra Körfezi'nde Osmanlı-İngiliz Çekişmesi, Katar'da Osmanlılar" isimli önemli eserinden okuyabilirsiniz.

Katar'da Zubara Kalesi.

SADRAZAMA KARŞI ÇIKILDI

Osmanlı'nın son döneminde İngiltere'nin desteğini alabilmek için iki devlet arasında 1910'da İngilizlerle görüşmeler başlatılmıştı. Bu görüşmelerde Katar'ın statüsü de görüşüldü.
11 Mart 1913'te Bakanlar Kurulu'nda mesele gündeme geldi. Londra Elçisi Tevfik Paşa ile İbrahim Hakkı Paşa'nın raporları okunup tartışıldı. Dönemin sadrazamı Mahmud Şevket Paşa bölgenin önemsizliğini ileri sürerken eski sadrazamlardan ve dönemin Şûra-yı Devlet Reisi Said Paşa, Bayındırlık Bakanı Besarya Efendi ve Posta, Telgraf ve Telefon Bakanı Oskan Efendi ise sadrazama karşı çıktılar.