Sumud Filosu, zorbalığa meydan okudu.
Zorbalara meydan okudu.
Ve Nuh’un gemisi oldu.
İnanmış ve adanmış bir avuç insanın el ele, omuz omuza vererek en imkânsızı bile nasıl başarabileceğini ispatladı.
Abluka yarıldı. Zihinlerdeki abluka da kırıldı.
Demek ki, uluslararası bir çap ve boyut kazandığı zaman, bütün duvarlar yıkılabiliyor…
Sumud Filosu, küresel bir intifadaya dönüştü: Ve devletlerin yapmadığını inanmış ve adanmış insanların elbirliği ve güç birliği yaparak yapabileceğini dünya âleme ispatladı.
MTO Azerbaycan temsilcimiz ve parlak talebemiz Vuqar Azizov kardeşimin Sumud Filosu üzerinden yaptığı nefis okumanın üçüncü ve son bölümünü paylaşıyorum sizlerle.
Gazze, milat oldu demiştim 7 Ekim yazımda 2 yıl önce.
Gerçekten de öyle oldu. Bir Gazze’den öncesi var, bir de Gazze’den sonrası artık. Gazze’den sonra tarih yeniden yazılacak.
Dünyayı dâr (yurt) edinenler, dünyayı dar ederler insana, demiştim. Batı uygarlığı dünyayı kutsadı ve cehenneme çevirdi. Gazze, bunu ispatladı.
İşte bu yazıda bunun şifreleri ve ipuçları gizli…
GAZZE’NİN BİZE HAYKIRIŞI: “BOMBA YİYEN BEN DEĞİLİM, SENSİN!”
Eğer biz köklerimizdeki kavramlarımız üzerinde inşa yapmazsak, posthuman çağın, dijitalizmin ve hedonizmin kölesi hâline geliriz. Neden? Çünkü yeni dünyada hiçbir değer ve hakikat kalmadı. Artık sadece bireysel çıkar, menfaat ve haz kaldı. Bir boşluk.
Modernite hümanizmi öne çıkardı; postmodernite transhumanizmi ve dijitalizmi dayatıyor. Post human. İnsandan sonra. İnsansızlık. Bu modernitenin yeni bir üst level’ı olacaktır... Dijitalizm...
Bu noktada Gazze’nin çağrısı açıktır: “Bomba yiyen ben değilim; sensin. Zihnin işgal altında. Kendini özgür sanıyorsun; heyhat, yanılıyorsun.” Hakiki “biz”, çağın pragmatik ve dijital ağlarından bağımsız olarak, köklerinden beslenen bir inşa ile doğar. Bu doğuş, merhamet ve hakikat medeniyetini mümkün kılar.