Dürzîlik, 11. yüzyılda Mısır'da Fatımî Devleti'nde İsmailîyye içerisinde ortaya çıktı. Dürzîliğin kurucularından olan Fatımi hükümdarı Hakim- Biemrillah, İsmailî davetçileri Hamza bin Ali, Anuş Tegin ed-Derezî ve Hasan bin Haydere el-Ferganî'nin teşvikleriyle 1017'de ilahlığını ilan etti. Hakimiyye olarak da bilinen bu inanç sistemi Anuş Tegin ed-Derezi'nin ismine nispetle 'Dürzîlik' olarak tanındı. Dürzi propagandacıları o kadar aşırı gittiler ki besmeleyi taklit ederek 'bismi el-Hakim er-Rahman er-Rahim', demekten çekinmediler. Hakim de Kâbe'yi ve Peygamber'in kabrini, Mekke ve Medine'den Kahire'ye taşımaya bile kalktı

Dürzîliğin kurucularından olan Fatımi hükümdarı Hakim-Biemrillah'ın ilginç bir hayat hikâyesi vardır. Babasının ölümü üzerine 996'da henüz 11 yaşındayken Şii-Fatimi tahtına çıktı. Hakim-Biemrillah, 1000 yılında yaşı küçük olduğundan kendisine vâsi tayin edilen mürebbisi ve hocası Bercevân el-Hâdim'i sarayının bahçesinde öldürttü. Dürzîlik

Hakim-Biemrillah'ın psikolojisi problemliydi. Davranışları devirden devire değişiklik göstermekteydi. Bazen çok sert ve zalim olan Hakim bazen de aşırı derecede iyiliksever ve cömert oluyor, zühd ve takva hayatına dalıyordu. 1003'te nafile namaz kılan 13 Sünni Müslüman'ı üç gün boyunca hapsetti. 1009'da nafile namaz kılınmasını tekrar serbest bıraktı. Bir süre teravih namazı kılınmasını ve ezanın bazı kısımlarının okunmasını yasaklatan Hakim daha sonra bu kararından vazgeçti.

Fatimi Savaşçıları

Kadınların dışarı çıkmalarını engellemek için kunduracıların kadın ayakkabısı yapmalarını yasakladı. Ebeler ve ölü yıkayan kadınlar ise izin almak suretiyle dışarı çıkabiliyorlardı. Yasağa uymayan kadınlar duvarlara asıldı. Nil kıyısında eğlenmeyi ve kayık sefalarını da yasakladı. Yasakları arasında kadınların cenazelerin ardından ağlayarak ağıt yakmaları da vardı.