Ülkemiz genç nüfus avantajını kaybediyor, doğurganlık oranı 2,1 in üstünde olması gerekirken 1,48 lere düşmüş durumda. Bu durum genç nüfusun hızla azalmasına ve yaşlı nüfusun artmasına yol açacak. Bu durumun sebeplerini şöyle açıklayabiliriz.

-Şehirleşme ve Ekonomi

Ülkemiz son 50 yılda çok hızlı, plansız bir şekilde şehirleşmiş, köyler boşalmış, şehirlerin etrafı (çeperleri )köyleşmiştir. Köyde yaşlı dedeler ve nineler kalmış, köyler terk edilmiştir.

Şehre gelen genç nüfus mesleksiz olup, vasıfsız iş gücüdür. Bu gerçeğe bir de ekonomideki belirsizlik, işsizlik ve istihdam sorunları eklenmektedir. Bu şartlar altında evlenen ve yaşamını devam ettirme durumunda olan aileler ekonomik sıkıntılar nedeniyle çocuk yetiştirmenin maliyetini düşünmek zorunda kalmaktadır. Aileler çocuk sahibi olmayı geciktirmekte ve tek çocukla sınırlamaktadır.

-Sosyo Kültürel Yapı Ve Eğitim Meselesi

 Zorunlu eğitimin 12 yıl olması, üniversite mezuniyet sonrası, askerlik, üniversite mezunlarındaki işsizlik oranının çok yüksek oluşu, gençlerin evliliğe ilgisiz kalmasına ve soğuk bakmasına sebep olmaktadır. İş arayanlar işi beğenmeme, iş bulanlar da beklentilerinin altında ücretle çalışmakta, kaliteli bir yaşam için gerekli olan gelire sahip olamamaktadır. Araba sahibi olmak, iyi bir muhitte oturmak düşüncesi evlenme yaşını yükseltiyor.

Gençlerin gözlemlediği, yeni evlilerdeki boşanma oranındaki hızlı artış gençleri ürkütüyor.  Evlenenlerin de birbirini tanıma süreci için zaman ayırması, dolayısıyla çocuk sahibi olmasını geciktiriyor. Bütün bunlar doğurganlık süresini kısaltıyor.

-Kadınlarda Kariyer Ve Değersizleşen Annelik Meselesi

Kent yaşamı, lüks ve refah içinde devam eden hayat çocuğun yük olarak görülmesi çocuk yapmayı engelliyor. Geçmişin anne ve babası çocuğu için fedakarlık yapmayı onur sayardı, eskilerin tabiriyle yemez yedirir, giymez giydirirdi.

Günümüz kadınının kariyer sahibi olması teşvik edilirken, annelik değersizleştiriilmekte, ve birden fazla çocuk yapanlar köylülükle damgalanmaktadır.

Kadının hayatında anne olmak çocuk yetiştirmek kutsal bir görev olarak görülmesi gerekirken (cennet annelerin ayağı altındadır) horlanmakta ve itibarsızlaştırılmaktadır.

-Kamunun Aileye Destek Meselesi

Hayattan beklentiler artmış yaşam standardı yükselmiştir. Televizyon dizilerinin tamamı yalılarda çekilmekte ve ültra lüks yaşam pompalamakta, gençler bu durumdan olumsuz etkilenmektedirler. Yaşamak istedikleri konfor, araba ve ev hemen olsun değilse, anne baba yanı daha rahat diye düşünmektedirler. Çalışmak üretmek, kazanmak, araba ve eve daha sonra sahip olmayı düşünmüyorlar. Ayrıca feministlerin savunduğu nikahsız yaşam, zinanın suç olmaktan çıkarılması, çocuksuzluk, bekar evleri süratte artıyor.

Bu zorlukları göğüsleyen bir veya daha çok çocuk yapan aileler çocuk yetiştirme maliyeti altında eziliyor. Kamu çocuklu ailelere çocuk sayısına göre destek olmak ve çocuk sahibi olmayı teşvik etmek zorundadır.  Kamunun teşvikleri fevkalade yetersizdir.

Feministler gününü gün ederken, ferdileşmenin kendine göre sorumsuzca zirvesini yaşarken, çocuklu aile; geleceğimizin teminatı olan çocuklarımızın, hamilelik izni, doğum izni, çocuk parası vs yardımlar çok yetersizdir.

Çocuk doğum, kreş, eğitim ve evlilik süresince anne babanın fedakârlığı ile yoluna devam etmektedir. Anne ve babanın fedakarlığı yanında devletin aile destek mekanizması devede kulaktır. Devlet çocuğun askerliğe kadar olan maliyetinin minimum yüzde 50 sini karşılamalıdır.

İş, aş ve kaliteli yaşam, güvenli gelecek için çocuklu aile yapısı desteklenmezse genç nüfus azalır, toplum yaşlanır.

Acilen tedbir alınmaz ise 2,1 nüfus artışını yakalayabilmek imkansızlaşır.

Sonunda yaşlanan ve azalan nüfus, uzun vadede toplumu yok oluşa sürükler.

 Gerçek bekea meselesi budur.

Yusuf Erkoç