"Devlet Aklı İçin Stratejik Çağrı”

Türkiye son yıllarda, dışarıdan kuşatmanın, içeriden çözülmenin, algı operasyonlarının ve toplumsal yorgunlukların iç içe geçtiği yeni bir döneme girdi.

Milletin irfan damarını taşıyan öncü kuşakların geri çekilmesiyle oluşan boşluk, fikir üretmeyen ama çok konuşan, mücadele etmeyen ama çok hesap yapan çevrelerin eline kaldı.

Bugün ülkenin ihtiyacı; hamaset değil, yüksek stratejidir.

Kavga değil, ortak akıldır.

Dağınıklık değil, milli hatta yeniden hizalanmadır.

Bir dönem vardı ki biz;

imkânsız denilen sahada varlık gösteren,

sokakta, üniversitede, devlette mücadele veren bir omurgaydık.

Millet yetimdi, devlet yalnızdı;

biz omuz veriyor, yük alıyor, bedel ödüyorduk.

Aslında mesele sadece “bir idealin peşinden koşmak” değildi;

mesele devlet aklının vatandaşa temas eden yüzünü inşa etmekti.

Bu ülke;

Kerkük’ün dramını, Kudüs’ün feryadını,

Doğu’daki terörü, üniversitedeki ideolojik kuşatmayı

bizim kuşağın mücadelesiyle göğüsledi.

Biz; milletle devleti aynı masa etrafında buluşturan ara yüz,

yani Türkiye’nin derin vicdanıydık.

Ama bugün, kabullenmek gerekir ki:

Bizim yokluğumuzda oluşan entelektüel boşluk;

manipülasyonların, yapay kutuplaşmaların,

kimlik siyasetine sıkışmış yeni akımların eline kaldı.

Sorunlarımızın temelinde fikir değil; zihinsel bölünme var.

Hepimiz aynı gemideyiz derken, gemiyi parçalayan fırtına dışarıdan değil, içeriden esiyor.

Bugün milletin direncini azaltan şey:

ekonomik sıkıntılar değil,

güvenlik tehditleri değil,

siyasetin dalgalanması değil…

stratejik kadroların dağınıklığıdır.

Bu yüzden söylüyorum:

Bu çağrı bir hatıra çağrısı değil;

bir milli akıl seferberliği çağrısıdır.

Türkiye; küresel güç rekabetinin tam ortasında,

enerji koridorlarının kesişiminde,

yeni bir istihbarat savaşının merkezinde duruyor.

Böyle bir tabloda fikir üretemeyen, kadro kuramayan,

birlik olamayan hareketlerin geleceği yoktur.

Bugün ihtiyaç duyulan şey;

ne eski tartışmaların tekrar edilmesi,

ne bireysel hırsların sürdürülmesi,

ne de kırgınlıkların taşınmasıdır.

Bugün ihtiyaç duyulan:

“Milli Fikir Konsepti”nin yeniden kurulmasıdır.

O hâlde soruyorum:

Biz geçmişte Türkiye’nin fikrî omurgasını kuran kuşağın çocukları değil miyiz?

Bu ülkenin geleceğini belirleyecek olan akıl, bizim aklımız değil mi?

Bu milletin kaderi, bizim sorumluluğumuz değil mi?

Öyleyse…

Gelin yeniden aynı masaya oturalım.

Gelin, bireysel kırgınlıkları değil, Türkiye’nin kaderini konuşalım.

Gelin, birbirimizi değil, ülkeyi büyütecek stratejik fikri tartışalım.

Çünkü Türkiye’nin önünde yeni bir dönem açılıyor:

Jeopolitik kırılmalar, yapay zekâ çağının devlet düzeni,

enerji denklemleri, iç güvenlik tehditleri,

toplumsal dönüşüm, gençlik sorunları…

Bu başlıklarda yeni bir fikrî omurga kurmazsak,

geleceği başkaları kurgular.

Ve son söz:

Bizim kuşağın görevi bitmedi.

Türkiye’nin yükü hâlâ omuzlarımızda.

Milletin vicdanı hâlâ bize bakıyor.

Devletin aklı hâlâ bizden bir işaret bekliyor.

Bu yüzden diyorum ki:

Bu çağrı bir yeniden diriliş çağrısıdır.

Bu çağrı stratejik bir toparlanma çağrısıdır.

Bu çağrı, milli zihnin yeniden inşası çağrısıdır.

Biz geliyoruz!

Bu kez nostaljiyle değil, yüksek stratejiyle.

Bu kez kırgınlıkla değil, akıl birliğiyle.

Bu kez yalnızca hatıralarla değil, geleceğin planlamasıyla.

Ve biz;

dünün mücadelesiyle büyüyen,

bugünün ciddiyetini taşıyan,

yarının Türkiye’sini kuracak olanlarız.

Biz Millet’iz ve yeniden sahaya dönüyoruz.

20.11.2025

Hasan Günay.