Eski bir arkadaşımla iftar sonrası bir bankta oturduk dün akşam.
“İnsanın kendi gibi olması ne kadar zor oldu artık. Garip bir dönem” dedi.
O anda gözümün önünden onlarca insan tipi geçti. Gerçekten de kendileri gibi değiller artık.
Kendi gibi olamamak ne kadar ağır bir yük aslında.
Düşündüğün gibi konuşamamak.
İnandığını söyleyememek.
Kendin gibi olamamak…
Böyle bir insan acı çeker…
Arkadaşım, tüm bunları reddedip kendi gibi olanların ödediği bedeli, çektiği sıkıntıları, yaşadığı zorlukları anlattı.
Galiba durum onun anlattığından daha vahim hale geldi.
Şimdi insan inanmadığını savunmak
Olmayanı olmuş gibi göstermek
Doğruya yanlış demek zorunda kalıyor bir de…
Kendi gibi olmayan insan en azından susuyordu.
Şimdi kendi gibi olamayan insan, bir de başkası oluyor bu durumda.
Ne kadar acı veren, ne kadar insanı savuran bir hal değil mi?
Artık öylesine garipleşti ki ortam; sosyal medyada, ekranlarda, mikrofon karşısında, ortamlarda başka biri; gerçek hayatta çok başka biri...