“Urla’nın üzümleri ezan ve çan sesleri arasında ballanır.”

Yorgo Seferis

Sanki cennetten geçen bir yolda ilerlerken zihin temizleniyor. Geniş, alçak ve açık yeşil bir ova uzanıp gidiyor. İnişli çıkışlı, güler yüzlü, temiz pak kırmızı çatılı evler ve araziler arabanın penceresinden akıp geride kalıyor. Yolda giderken bir an altın rengi nisan yağmuru oluşuyor. Sonra mavi göklerin altına yerleşmiş, yeşil ipekten giysileriyle ovalarda ışkınları yeni çıkmış üzüm bağları insanı karşılıyor. Bolluk, bereket ve verimliliği bol topraklarda ilerliyoruz. Dağların dorukları gibi insanı saran kıvrımlı yollardan geçip Urla Manej’e ulaşılıyor.

Narin, ince aydınlık bir bahar günü, resepsiyondaki sıcakkanlı bir hoş sohbetten sonra odaya geçerken insan özgün bir çiftliğin sevecen sihrine kapılıyor. Kalın ve bol çatallı gövdeli zeytin ağaçlarının gölgesinde ince bir patikadan odalara geçiliyor. Odaların dekarasyonu eski ile yeninin uyumuyla oluşturulmuş. Her odanın önünde, güneş pırıltılarıyla ışık ışıl aydınlanmış at eğitim alanlarına ve karşı tepelere bakan birer bahçe var. Yeni doğum yapmış bir kısrak ve birkaç günlük tay oradan oraya yönelip otlanıyor.

Hikâye küçük bir kızın hayalinin gerçekleşmesine dair. Yaşar Bey, kızının at sevgisine karşılık önce bir at alıyor. Sonra arazide ilavelerle Manej Binicilik Kulübü’nü kuruyor. Bölgenin insanları akıllı, çalışkan, okumayı seven ve kendilerine zaman ayıran insanlar. Gerçekleşen bu hayal dostlarla paylaşılıyor, oradan da dışarıdan konuklara açılan bir çiftlik oluşturmaya kadar uzanıyor. İnsanın başkalarının mutluluğuna, özveri ve sevgi dolu bir anlayışla, katkı sunup faydalı olması kendi mutluluğunu da artırıyor. Bu girişimin insanlarla paylaşılarak onların zamanının bir kısmını mutlulukla doldurmak aileye daha da çok huzur veriyor. Üzüm çubuğu nasıl yazdan hoşlanırsa konularda çiftlikte yaşayan aileden öyle hoşlanıyor. Babaanne, aile ve yakın dostları şimdi çiftlikte hep birlikte bir yaşam biçimi oluşturmuşlar. 

Çiftliğin adı Urla Manej; Fransızca “At eğitimi yeri, Atlıkarınca” anlamına geliyor. Doğa ve atların uyumuna; zamanla koyunlar, kuzular, keçiler, ördekler, köpekler ve kediler eşlik ediyor. Hem kapalı hem de açık at eğitimi alanı var. Çiftlikte farklı renklerde papatyaların, sümbüllerin, yasemin ve melisaların burcu burcu yumuşacık hoş kokuları mest ediyor. Sebze ve meyveler ile yamaç bağlarda üzüm yetiştiriliyor. Zeytinin ve incirin yeri apayrı, bir yanda üzerinde meyveleri diğer yanda yeni açmış bembeyaz çiçekleriyle narenciyeler büyülüyor. Aylin Hanım ile Efe Bey yenilik, yaratıcılık ve sürdürebilirlik peşindeler. Bu amaçla çiftliğin başında bulunuyorlar. Ailece bu büyülü çiftlik hayatını deneyimlerle zenginleştirip hem kendileri hem de çevresindekilere faydalı olacak bir ömür sürüyorlar.

Konuklara gösterişten uzak, sade ve içten bir ilgi var. Dingin anlar, her şey alabildiğine güzel ve renkli, dağlar öylesine mavi, tepelere yerleştirilmiş rüzgârgüllerinin dönüşü ortama canlılık katıyor. Her tarafı saran sarıpapatya ve gelincikler, meyve ağaçları ve bahar tüm endamıyla ortada. Salon, kitap, soba ve şömine keyfiyle stres eriyor, akıp gidiyor. Geçmişe tatlı bir özlem duyan insan, eskiden atların yaşadığı yerlerden oluşturulan odalarda adeta bir huzur havasını soluyarak uyanıyor. İnsan ruhu için bir ilaç gibi olan çiftlik havası can  katıyor.

Çiftlikteki at sayısı otuza yükselmiş, kısa süre önce doğan iki de tay var. Uzun bacaklı, uzun gövdeli anne kısraklar taylarla birlikte geziniyor. Birisi annesine sokulup süt emiyor, arada koşup oynuyor. Atlara güzellikleri, dayanıklılığı ve güçlerinden dolayı hayranlık beslenir, muhabbetleri yapılır. İyi bir dost ve yoldaştırlar, insanlar atları sevdiği gibi atlarda sahiplerine sadıktır. At ile insan arkasında güven nedeniyle özel bir bağ oluşur. Atlar sağlıklı, mutlu ve formdalar. Beslenme ve ahırlarının temizliği çok iyi.

Akşamları da çiftliğin tadı ve temiz havası bambaşka. Gerek teras gerekse tüm diğer alanlardaki müzik seçimi harika, sarıp sarmalıyor insanı. Yüksek gökyüzünde, ay ve yıldızlar tüm çıplaklığı ile ihtişamla parlıyor. Çiftliğin sırtını dayadığı ormandan farklı kuş sesleri geliyor. Sabahları kuş, horoz ve köpek sesleriyle uyanılıyor. Kimi zaman bir nebze rüzgâr ve fırtınanın, bazen şakır şakır yağmur sonrası pırıl pırıl güneşin kendini göstermesi bile bu çiftlikte keyif veriyor. Belki de uzun ömrün sırrı böyle bir çiftlik hayatında gizlidir.

Kahvaltısı, insanın içine eşsiz bir haz verip şenlendiriyor ve şahane bir duygu siniyor, Kaymak ve bal, nefis salatalar, zeytin, peynir ve reçeller çoğu çiftlik ürünleri. Mesleğine tutkulu ve yaratıcı yapısıyla; genç ve yetenekli mutfak şefi Melikşah Bey’in lezzetli malzemelerden oluşturduğu tatları şölen olarak masamıza diziliyor. Taze demlenmiş kahve ve çayın tadı burada bambaşka. Ana yemekler, tatlılar ve içecekler doyasıya mutluluğa boğan haz oluşturuyor. Hayat dingin, doğa çiçekleriyle insanı kucaklamak bedene ve ruha oksijen vermek için daima hazır. Yaşamın derinliğine burada nüfuz ediyor insan. En güzel düşüncelerin derinliklerine doğru yürüyen, bedenen enerjik, zihnen berrak olarak geri dönüyor.

Şüphesiz yaratıcılığı ve üretkenliği artıran etmenlerin başında gezi ve iyi dinlenme gelir. Urla’nın Enginar Festivali, yakınındaki Alaçatı’nın Ot Festivali var. Bu döneme denk gelmek ve festivalleri gezmek farklı otlardan oluşan enfes tatları denemek hoş ve eğlenceli vakit geçirmeyi sağlıyor. Üzüm dönemi yahut bağ bozumunda kaliteli üzüm tadımları, zeytin ağaçları, enginarı, bamyası, koyunu, keçisi ve meşhur oğlaklarıyla; kısacası insanının yörede kendisini kanıtladığı üretimiyle, bu yarımadada kendine özgü bir kültür birikimi oluşmuş.

Her insanın büyük küçük bir hayali, acı tatlı bir hikâyesi vardır. Aylin Hanımın hayali çiftlik kurmak, benimkisi ise bir çiftlikte yaşamaktı. Yalnızlık paylaşılmasa da hayaller paylaştıkça zevk veriyor. Unutmamak gerek yaşamak bir an, yaşanınca geçiyor zaman.

Dostlukla…

Ali Akça
aliakca2009@hotmail.com