Sıla-i rahimin güzelliklerinden biri de, ummadığın  bir yerde ve ummadığın  bir zamanda çocukluk arkadaşlarından birine rastlamaktır. İlçemde belediyeye ait çay bahçesinin kenarından geçiyorken yıllar sonra bir çocukluk arkadaşımı,  dostları ile  birlikte sohbet ederken gördüm ve yanlarına vardım. Selamlaştık ve yılların  hasretiyle  kucaklaştık. Beni  dostlarına, onları da bana tanıttı.  Kimileri öğretmen, kimi üst düzey bir bürokrat, kimi de eli kalem tutan ve amatörce şiirler yazan emekli kişilerdi. Sohbet ediyorlarmış, benim gelişimle kesilen sohbetlerine yeniden başladılar. “Ne olacak bu memleketin hali?” tarzında devam eden bir sohbetti. Her birinin konuşmalarından farklı siyasî kanaatlere ve ideolojiye sahip oldukları anlaşılıyordu.  Konuşmalarında kimi  geçmişi, kimi de  bugünü  kötüledi. Kimi geçmişte aydınların, yazarların ve  ediplerin  iyi olduklarını; bugünkü  aydınların, yazarların ve ediplerin  ise kötü olduklarını söyledi. Kimi camilerin çok, cemaatin ise azlığından şikayet etti. Kimi bu görüşe  itiraz ederek mabetsiz şehirlerden söz etti. Kimi  eskiden toplumun  daha ahlaklı olduğunu, günümüzde ise  ahlakın bozulduğunu  söyledi. Ara sıra ben de söze karıştım ve eskiden de  bazı konularda  haramların, mesela rüşvet konusunda  hem Fuzulî’nin hem de Koçi Bey’in şikayet ettiğini ve  Mehmet Akif’in  de bir asır önce  Almanlar için söylediği  “İşleri  var dinimiz gibi, dinleri var  işimiz gibi” sözünü  hatırlattım, ama ben  daha çok onları dinlemeyi tercih ettim.  Düşünce dünyalarını  öğrenmek istedim.

Genel kanaat geçmişin daha iyi, bugünün ise kötü  olduğu şeklindeydi. İçlerinden biri daha radikaldi ve Osmanlı döneminde her şeyin çok iyi olduğuna inanıyor ve her münevverin o dönemde dindar olduğunu söylüyordu. Bunun üzerine  itirazlar  başlıyor,  bugünün dün den daha  dindar olduğu savunuluyordu. Onlara Yahya Kemal’in 23 Nisan 1922 tarihinde Tevhîd-i Efkar Gazetesi’nde yayımlanan “Ezansız Semtler” adlı  yazısından söz ederek, bu yazıyı, ilk defa 1960’lı yılların sonlarında “Aziz İstanbul”  isimli  kitabında  okuduğumu ve  çok etkilendiğimi söyledim. Sonra da “o yıllarda bazı kişilerin de etkisinde  kaldığım için ben de  böyle bir düşünceye sahiptim, ama bugün değilim. Zira o yıllarda  mazi, benim için meçhuldü  ve benim için   meçhul olan her şey de  iyi  ve güzeldi, ama ne zamanki  Yahya Kemal’in bu yazısını okudum, işte o zaman bu düşüncemin bir zandan ibaret olduğunu anladım, dolayısıyla da fikrim  değişti” deme ihtiyacını hissettim.   Sonra da “Bu nedenle geçmişi  hep  övmek ya da kötülemek, kısaca kategorik düşünmek doğru bir  yöntem değil.  Her dönemin kendine göre iyi ya da kötü yanları var. Önemli olan iyi yanlarını almak, kötü olanlarını terk etmektir. Sadece terk etmek  de yeterli değil, aynı zamanda  onlardan  ibret almak, ders çıkartmak da gerekir” dedim ve onlara “Ezansız Semtler” in bir özetini anlattım. “Yahya Kemal, şayet bugün yaşasaydı, acaba nasıl bir yazı yazardı?   Bilemiyoruz, ama yazdığı yazılar  hâlâ  varlığını koruyor ve  bize yaşadığı dönemle  ilgili önemli bilgiler  sunuyor. Bu nedenle özetini sunduğun  o yazının bir bölümünü, sizinle  paylaşmak istiyorum: