Ortadoğu, yüzyıllardır ateşten bir coğrafya. Kanın ve gözyaşının gölgesinde nice medeniyetler yükseldi, nice kavimler yok oldu. Bugün yine aynı soru karşımızda: “Ne yapmalı?” Gazze’den yükselen çığlık, hepimizin vicdanını kanatıyor. Fakat sadece öfke yetmez; akılsız öfke, ateşe körükle gitmekten başka bir şey değildir.

Türkiye, işte bu noktada tarihî bir yol ayrımında. Bir yanda halkımızın haklı öfkesi, diğer yanda devlet aklının gerektirdiği soğukkanlılık… İşte bu dengeyi kurmak kolay değil. Ama liderlik tam da burada anlam kazanıyor. Çünkü liderlik, kalabalıkların sesine teslim olmak değil; o sesi hakikatin terazisinde tartabilmektir.

İsrail’in tahrikkâr saldırıları karşısında “hemen savaş” çağrıları kulağa hoş gelebilir. Ama hakikat şudur: İsrail’le yaşanacak bir savaş, sadece iki ülke arasında kalmaz. Arkasında ABD başta olmak üzere Batı’nın büyük bir kısmı vardır. Üstelik İsrail’in nükleer kapasitesi, göz ardı edilemeyecek bir gerçek olarak masadadır. Böyle bir denkleme hazırlıksız girmek, yalnızca Türkiye’yi değil, bütün ümmeti ateşe sürüklemek olur.

Bu yüzden “stratejik sabır” kavramı hayati bir önem taşıyor. Sabır, pasif bekleyiş değildir. Sabır, hazırlığın diğer adıdır. Sabır, zamanı gelince en güçlü cevabı verebilmenin iradesidir. İşte Türkiye bu sabrı gösteriyor.

Bugün elimizde yalnızca dualarımız yok; gökyüzünde Bayraktar’larımız, Akıncı’larımız; denizlerde MİLGEM’lerimiz; karada Altay tankımız, Korkut ve Hisar sistemlerimiz var. Dün bize ambargo koyanların “olmaz” dediği silahları bugün biz yapıyoruz. Bu atılım bir tercihten çok, kaderimizin mecburiyetidir. Çünkü bağımsızlığın gerçek ölçüsü, toprağını ve halkını kendi gücüyle koruyabilmektir.

Dış politikada ise Ankara, vicdanın ve aklın sesi olmayı sürdürüyor. Gazze’deki zulme karşı uluslararası platformlarda ses yükseltmek, insani yardımı kesintisiz ulaştırmak ve dünyaya “adalet” çağrısını duyurmak… İşte bu çizgi, Türkiye’yi yalnızca bir bölge ülkesi olmaktan çıkarıp küresel vicdanın temsilcisi yapıyor.

Burada halkımıza da büyük sorumluluk düşüyor. Gazze’nin acısını yüreğimizde hissetmek elbette insanî bir borçtur. Ama öfkeyi akılla buluşturmak, sabrı stratejiye dönüştürmek zorundayız. Çünkü duygular günü kurtarır; akıl ise geleceği inşa eder.

Türkiye bugün geleceği inşa ediyor. Bağımsız bir savunma sanayi, güçlü bir ekonomi, etkin bir diplomasi… İşte liderlik budur: Hem masada hem sahada söz söyleyecek kudrete sahip olmak. Ve en önemlisi, hangi adımın ne zaman atılacağına kendi iradesiyle karar verebilmek.

Unutmayalım: Tarih, sabırla yoğrulan milletleri ödüllendirmiştir. Bugün sabırlı olan, yarın muktedir olacaktır. Türkiye’nin stratejik sabrı, işte bu muktedir geleceğin sessiz çığlığıdır.

Selam ve dua ile.