Tevhid... Yani yalnızca Allah’a kulluk etmek. Fakat bu cümleyi yıllardır tekrar ediyor, yine de aynı yerde sayıyoruz. Çünkü biz “Allah birdir” diyoruz ama kalbimizde kaç tane merkez var, onu hesaba katmıyoruz. Tevhid sadece bir inanç ifadesi değil; hayatın tüm sahte merkezlerini reddeden büyük bir inkılaptır.

Kur’an’ın anlattığı putlar sadece taş ve tahta değildi. Onlar bir zihniyetin, bir teslimiyet biçiminin sembolüydü. Hz. İbrahim’in baltayla kırdığı şey heykeller değil; insanın iradesini teslim ettiği sahte otoritelerdi. “Ben yüzümü gökleri ve yeri yaratana çevirdim” diyerek aslında şunu ilan etmişti: Ne gelenek, ne çoğunluk, ne iktidar, ne moda, ne çıkar… Yalnızca hakikat!

Bugün kimse putperest değil gibi görünüyor. Ama çevremize dikkatle bakalım: Markaların önünde kuyruğa giren insan kalabalıkları, sosyal medya beğenileriyle değer kazanan hayatlar, ideolojiler uğruna birbirine düşman kesilen zihinler… Statü, para, şöhret, güç, kimlik… Hepsi modern çağın parlatılmış putlarıdır.

Kur’an’ın “Hevâsını tanrı edinen kimseyi gördün mü?” (Furkan 25/43) hitabı, belki de bugün en çok bize yöneliktir. Çünkü artık Firavunlar çok uzaklarda değil; her insan kendi içinde küçük bir firavun taşıyor. Eskiden putlar meydanlardaydı, şimdi gönüllerde. Yıkılması gereken şey heykel değil, bağımlılık.

Tevhid, önce kişinin iç dünyasında başlar. Başkasının onayına bağımlı bir ruh, Allah’a teslim olmuş değildir. Korkularla yaşayan, çıkarının tutsağı olan, hakikati bildiği halde susan biri de özgür değildir. Tevhid, “sadece Allah’tan korkmak” demektir; yani bütün korkuları küçültmek, bütün beklentileri O’na çevirmek…

Bu inanç bireyi özgürleştirir, toplumu ise adaletli yapar. Çünkü putlar çoğaldıkça zulüm artar. Menfaatlerin kutsandığı yerde merhamet kaybolur. Oysa Kur’an’ın tevhid çağrısı, sadece ibadete değil; adalete, sorumluluğa, dayanışmaya çağrıdır. İslam medeniyeti dediğimiz şey cami duvarlarıyla sınırlı değildir; o, bir hayat tasavvurudur.

Bugünün müminine düşen görev, sadece namaz kılmak değil; hangi puta dönmüşse yüzünü oradan çevirmektir. Reklamların parlatmasına değil, vahyin çağrısına kulak vermek… Kitlelerin değil, hakikatin peşinden gitmek…

Çünkü iman sadece kabul değil, reddiyedir. “Allah birdir” demek, “diğerleri değildir” demekle anlam kazanır.

Asıl devrim, baltayla değil, tercihle yapılır.

Selam ve dua ile.